Cocker Spaniel Angielski Opis ogólny:
Cocker spaniel jest bardzo popularną rasą, choć niewielu zdaje sobie sprawę z tego, że istnieje podział na odmianę angielską i amerykańską. Jest to pies o możliwie różnorodnym umaszczeniu, choć większości pies tej rasy kojarzy się ze zwierzęciem o włosie koloru rudego.Cocker spaniel angielski ,jest psem o długiej głowie i wyraźnie zaznaczonym stopie. Szczęki tego psa są silne, a wierzchołek nosa szeroki, czarny lub czekoladowy. Uszy są dość nisko osadzone, pokryte długim, prostym i jedwabnym włosem. Tułów sprawia wrażenie siły, jest dość krótki, ale zakończony mocno umięśnionym zadem. Ogon noszony jest na linii grzbietu.Szata jest o płaskim włosie, jednolita, jedwabista i z frędzlami, nigdy nie lokowata. Umaszczenie jest bardzo różnorodne. Może być jednolite (czerwone, czarne, czekoladowe, sobolowe, czarne podpalane, czekoladowe podpalane); dwubarwne (biało-czarne, biało-pomarańczowe, biało-czekoladowe, dropiate); trójbarwne (wszystkie dwubarwne z podpalaniem). Szata wymaga systematycznej pielęgnacji i trymowania obfitego włosa, zwłaszcza przy uszach. Obecnie cocker spaniel jest miłym i atrakcyjnym psem domowym i do towarzystwa. Niegdyś używany jako pies myśliwski, nie utracił on swojego naturalnego instynktu psa myśliwskiego. Ma doskonale rozwinięty zmysł węchu, dzięki temu potrafi świetnie polować w lesie i na bagnach. Dodatkowo niewielki wzrost umożliwia mu poruszanie się wśród zarośli i chaszczy. Jest jednocześnie psem wesołym, czujnym, uczuciowym i wrażliwym. Odznacza się dużą wytrzymałością i odwagą. Zaznaczyć należy, że cocker spaniel jest psem, który potrzebuje dużo ruchu, w przeciwnym razie grozi mu otyłość. Zdarza się również, że ciężkie o obficie porośnięte włosem uszy sprawiają, że pies może mieć większą skłonność do zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego.
Historia
Cocker spaniel angielski należy do szerszej grupy spanieli, które przez długi czas uważane były za formę przejściową między głoszącymi psami gończymi i legawcami. Spaniele są płochaczami, ich praca polegała na tropieniu i płoszeniu zwierzynyNajstarszą prawdopodobnie wzmiankę o spanielu znajdziemy w spisach praw króla Walii Hywel Dda, pochodzących z X wieku. Oprócz greyhounda i sheepdoga wymieniono w nich również spaniela (pod warunkiem jednak, że angielskie słowo „cholwyn” rzeczywiście
może być przetłumaczone jako „spaniel”). Pierwsza angielska książka o psach pochodzi z XIV wieku. Autor napisał w niej, że spaniel przybył do Anglii z Hiszpanii, stąd również nazwa rasy. W 1960 roku J. Castaing napisał, że słowo „epagneul” wywodzi się prawdopodobnie od francuskiego czasownika „espanir” oznaczającego kłaść się, co odnosiłoby się do przywarowywania psów na widok ptactwa.Aż po wiek XVIII granica pomiędzy spanielami a seterami była bardzo płynna. Nazwa „cocker”, która wywodzić się ma jakoby od angielskiego „woodcock”, czyli „słonka” pojawiła się dopiero pod koniec XVIII wieku, długo natomiast jeszcze nie wiedziano dokładnie, jak w ogóle powinien wyglądać cocker spaniel. Za cockera uważany był spaniel, którego masa ciała nie przekraczała 25 funtów. Na przełomie XIX i XX wieku nastąpił podział spanieli na wiele odmian, co spowodowało olbrzymie zamieszanie w nazewnictwie i ustaleniu wyglądu właściwego cocker spaniela. W dużej części winni takiemu zamieszaniu byli organizatorzy wystaw, którzy stosowali własne kryteria nie troszcząc się zupełnie o pochodzenie i sposób użytkowania psów. Sytuacja uległa zmianie, gdy w 1893 roku Kennel Club wydał pierwszy wzorzec cocker spaniela, zapoczątkowując w ten sposób hodowlę czystej rasy. Pierwsze hodowle występowały głównie w Walii i Devonshire. Szybko zaczęły zdobywać jednak popularność w
całej Europie, wypierając przy okazji pozostałe rasy spanieli. Nie wiadomo dokładnie, kiedy pierwsze cocker spaniele pojawiły się pod tą nazwą na kontynencie. Na wystawie psów w Aarburgu w 1882 roku zaprezentowano tylko jednego field spaniela a rok później w Zurychu wystawiono już cztery psy tej właśnie rasy. Po drugiej wojnie światowej zarejestrowano gwałtowny wzrost liczby wpisów do ksiąg rodowodowych psów tej rasy. W latach sześćdziesiątych XX wieku wraz z jamnikiem cocker spaniel zajmował pod względem popularności po owczarku niemieckim pierwsze miejsce. W Anglii w rankingu popularności rasa ta zajmowała pierwsze miejsce przez dwadzieścia lat. źródło : http: pieski-psiaki-psy.blog.pl
Cocker spaniel jest bardzo popularną rasą, choć niewielu zdaje sobie sprawę z tego, że istnieje podział na odmianę angielską i amerykańską. Jest to pies o możliwie różnorodnym umaszczeniu, choć większości pies tej rasy kojarzy się ze zwierzęciem o włosie koloru rudego.Cocker spaniel angielski ,jest psem o długiej głowie i wyraźnie zaznaczonym stopie. Szczęki tego psa są silne, a wierzchołek nosa szeroki, czarny lub czekoladowy. Uszy są dość nisko osadzone, pokryte długim, prostym i jedwabnym włosem. Tułów sprawia wrażenie siły, jest dość krótki, ale zakończony mocno umięśnionym zadem. Ogon noszony jest na linii grzbietu.Szata jest o płaskim włosie, jednolita, jedwabista i z frędzlami, nigdy nie lokowata. Umaszczenie jest bardzo różnorodne. Może być jednolite (czerwone, czarne, czekoladowe, sobolowe, czarne podpalane, czekoladowe podpalane); dwubarwne (biało-czarne, biało-pomarańczowe, biało-czekoladowe, dropiate); trójbarwne (wszystkie dwubarwne z podpalaniem). Szata wymaga systematycznej pielęgnacji i trymowania obfitego włosa, zwłaszcza przy uszach. Obecnie cocker spaniel jest miłym i atrakcyjnym psem domowym i do towarzystwa. Niegdyś używany jako pies myśliwski, nie utracił on swojego naturalnego instynktu psa myśliwskiego. Ma doskonale rozwinięty zmysł węchu, dzięki temu potrafi świetnie polować w lesie i na bagnach. Dodatkowo niewielki wzrost umożliwia mu poruszanie się wśród zarośli i chaszczy. Jest jednocześnie psem wesołym, czujnym, uczuciowym i wrażliwym. Odznacza się dużą wytrzymałością i odwagą. Zaznaczyć należy, że cocker spaniel jest psem, który potrzebuje dużo ruchu, w przeciwnym razie grozi mu otyłość. Zdarza się również, że ciężkie o obficie porośnięte włosem uszy sprawiają, że pies może mieć większą skłonność do zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego.
Historia
Cocker spaniel angielski należy do szerszej grupy spanieli, które przez długi czas uważane były za formę przejściową między głoszącymi psami gończymi i legawcami. Spaniele są płochaczami, ich praca polegała na tropieniu i płoszeniu zwierzynyNajstarszą prawdopodobnie wzmiankę o spanielu znajdziemy w spisach praw króla Walii Hywel Dda, pochodzących z X wieku. Oprócz greyhounda i sheepdoga wymieniono w nich również spaniela (pod warunkiem jednak, że angielskie słowo „cholwyn” rzeczywiście
może być przetłumaczone jako „spaniel”). Pierwsza angielska książka o psach pochodzi z XIV wieku. Autor napisał w niej, że spaniel przybył do Anglii z Hiszpanii, stąd również nazwa rasy. W 1960 roku J. Castaing napisał, że słowo „epagneul” wywodzi się prawdopodobnie od francuskiego czasownika „espanir” oznaczającego kłaść się, co odnosiłoby się do przywarowywania psów na widok ptactwa.Aż po wiek XVIII granica pomiędzy spanielami a seterami była bardzo płynna. Nazwa „cocker”, która wywodzić się ma jakoby od angielskiego „woodcock”, czyli „słonka” pojawiła się dopiero pod koniec XVIII wieku, długo natomiast jeszcze nie wiedziano dokładnie, jak w ogóle powinien wyglądać cocker spaniel. Za cockera uważany był spaniel, którego masa ciała nie przekraczała 25 funtów. Na przełomie XIX i XX wieku nastąpił podział spanieli na wiele odmian, co spowodowało olbrzymie zamieszanie w nazewnictwie i ustaleniu wyglądu właściwego cocker spaniela. W dużej części winni takiemu zamieszaniu byli organizatorzy wystaw, którzy stosowali własne kryteria nie troszcząc się zupełnie o pochodzenie i sposób użytkowania psów. Sytuacja uległa zmianie, gdy w 1893 roku Kennel Club wydał pierwszy wzorzec cocker spaniela, zapoczątkowując w ten sposób hodowlę czystej rasy. Pierwsze hodowle występowały głównie w Walii i Devonshire. Szybko zaczęły zdobywać jednak popularność w
całej Europie, wypierając przy okazji pozostałe rasy spanieli. Nie wiadomo dokładnie, kiedy pierwsze cocker spaniele pojawiły się pod tą nazwą na kontynencie. Na wystawie psów w Aarburgu w 1882 roku zaprezentowano tylko jednego field spaniela a rok później w Zurychu wystawiono już cztery psy tej właśnie rasy. Po drugiej wojnie światowej zarejestrowano gwałtowny wzrost liczby wpisów do ksiąg rodowodowych psów tej rasy. W latach sześćdziesiątych XX wieku wraz z jamnikiem cocker spaniel zajmował pod względem popularności po owczarku niemieckim pierwsze miejsce. W Anglii w rankingu popularności rasa ta zajmowała pierwsze miejsce przez dwadzieścia lat. źródło : http: pieski-psiaki-psy.blog.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz